Moja recenzja książki pt. „Dla opornych: Sukces” Zig Ziglar

Książka z gatunku rozwoju osobistego, motywacji, osiągania celów, sukcesów, dostarczająca inspiracji, coachująca. Czytam takie książki chętnie pomimo tego, że powtarzają się w nich przywoływane doświadczenia, prawidłowości, legendy miejskie, statystyki, zasłyszane opowieści, znane przypadki z życia wzięte, opinie socjologów, ludzi sukcesu itp. Sięgam po takie książki, bo odnawiają moje pokłady energii, motywacji, inspiracji. Innym pisarzem tego typu książek był na przykład Napoleon Hill, od czytania których serce rośnie. Ta pozycja jest dobra, ale nie powala na kolana, tematykę traktuje przekrojowo. Mało w niej przełomowych tez, oryginalnych refleksji i inspiracji.

Moją uwagę przykuł rozdział 2 „Rola związków międzyludzkich”, który zarezonował ze mną na obecnych etapie żywota.

Moja recenzja książki pt. „Factfulness. Dlaczego świat jest lepszy, niż myślimy, czyli jak stereotypy zastąpić realną wiedzą” Hans Rosling

Książka ma bardzo dobre recenzje w internecie. Mnie nie powaliła na kolana, ale może to dlatego, że wcześniej przeczytałam pozycję o podobnej tematyce Stevena Pinkera pt. „Nowe oświecenie. Argumenty za rozumem, nauką, humanizmem i postępem” – tę uważam za bardziej przekonywującą. Natomiast Factfulness zdaje się być koleją książką mającą na celu szokowanie, być może szukającą sensacji, poklasku, na pewno zbytu.

Autor twierdzi, że „jednym z naszych instynktów jest dzielenie rzeczy na przeciwstawne grupy, np. bogaci i biedni, kraje wysoko rozwinięte i rozwijające się, kraje Zachodu i Wschodu. Przez to obraz świata u większości z nas jest całkowicie nieaktualny. Jednakże opowieści o przeciwieństwach są wciągające, prowokujące i kuszące, ale rzadko kiedy pomagają w zrozumieniu świata. Fakt, że skrajności istnieją, niewiele nam mówi, gdyż większość zwykle można odnaleźć pośrodku i to ona daje obraz rzeczywistości.”

Moja recenzja książki pt. „Inaczej. Jak pracować mniej, ale lepiej i przyjemniej” Radek Kotarski

Wspaniale relaksująca książka. Zarówno na letnie dni, jak i zimowe wieczory. Autor ma zdolność pisania o rozwoju osobistym w manierze amerykańskich guru, którzy na tej tematyce zjedli zęby. Przewaga Radka jest taka, że jego tekstu nikt nie musiał tłumaczyć na język polski i dzięki temu go nie przeinaczył. Liczne dowcipy/dygresje zrozumie każdy Polak, bo poruszane tematy są umocowane w polskiej, a nie amerykańskiej rzeczywistości i mentalności.

Książka podzielona jest na 11 rozdziałów. Zaczyna się od przemyśleń autora na temat skuteczności i celowości coachingu. Rozdziały o motywacji, prokrastynacji, celach dają sporo do myślenia, gdyż obalają stereotypy od dawna głoszone prze speców od rozwoju osobistego.

Moja recenzja książki pt. „O umiejętności życia” Tadeusz Gadacz

Autora zachwalała Ewa Woydyłło, co pozytywnie nastawiło mnie do książki. Jednakże emocje mi opadły, jak przeczytałam na okładce, że autor jest uczniem ks. Józefa Tischnera. Rzeczywiście styl, w jakim napisana została ta książka, jest podobny do tekstów Tischnera. Niestety także czuć w niej naleciałości twórczości Tadeusza Kotarbińskiego, z tą różnicą, że na szczęście zdania u Gadacza nie są wielokrotnie podrzędnie złożone.

Mnie książka nie zachwyciła, jednakże miejscami zainteresowała. Podoba mi się, że autor pisze pozytywnie o samotności. Aktualnie w przestrzeni medialnej samotność jest ganiona, opisywana jako niepożądana, przerażająca, niszcząca człowiek, prowadząca do chorób itd.

Moja recenzja książki pt. „Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi” Dale Carnegie

Klasyka gatunku książek rozwoju osobistego. Książka oczaruje tych, co mało takich pozycji dotychczas przeczytali. Ale jeśli czytasz stale o rozwoju osobistym, to nie powali Cię na kolana.

Książka po raz pierwszy została wydana w 1936 roku, następnie w 1964 i 1981 została odświeżona i dostosowana do zmieniającej się rzeczywistości. Dziś, w 2025 roku jest nadal aktualna. Zaletą książki jest zwięzły język, przejrzyście wyrażone myśli autora i przykłady z życia wzięte. Czyta się jednym tchem te blisko 300 stron wydane w formacie kieszonkowym.

Książka składa się czterech części.

Moja recenzja książki pt. „Bursztyn na straży zdrowia. Wszystko o prozdrowotnych właściwościach bursztynu i jego praktycznym wykorzystaniu przy powszechnych dolegliwościach” Iwan Nieumywakin

Autor ponad 20 książek. Żył 90 lat. Był doktorem nauk medycznych, profesorem, Rosjaninem, autorytetem w zakresie medycyny niekonwencjonalnej.

Jego książki są krótkie, bogate w informacje, dla niektórych kontrowersyjne.

Na początku książki Iwan przedstawia historię bursztynu – jak powstawał, jak kiedyś był cenny, gdzie występował i występuje. Opisuje fizyczne i chemiczne właściwości bursztynu. Nie ma żadnego kamienia szlachetnego, który by miał tyle cennych właściwości medycznych co bursztyn.

Bursztyn podgrzewany do wysokich temperatur topi się i wrze uwalniając przyjemny aromat. Kiedyś wykorzystywany w ceremoniach religijnych. Znane są przypadki, że po wdychaniu tego aromatu mijał kaszel.

Moja recenzja książki pt. „Ucieczka od bezradności” Tomasz Stawiszyński

Książka podzielona jest na rozdziały opisujące bezradność wobec śmierci, straty, smutku, (nad)odpowiedzialności, nieznanego, (własnej) przemocy, bezradności.

Autor napisał więcej książek, ta jest najbardziej rozpoznawana, być może dlatego, że tytuł łatwo można skojarzyć z klasyką literatury pt. „Ucieczka od wolności” Friedricha von Hayeka.

Czego żałują ludzie w obliczu śmierci? Że nie mieliśmy odwagi żyć tak, jak chcielibyśmy. Że za dużo pracowaliśmy. Że baliśmy się okazywać uczucia. Że traciliśmy bezpowrotnie kontakty z przyjaciółmi. Że sami sobie nie pozwoliliśmy być szczęśliwi. Za te pięć zaniechań czeka nas kara w postaci zgonu w poczuciu niespełnienia, żalu i frustracji.

Moja recenzja książki pt. „Lecznicze właściwości soli” David G. Adams

Najnowsze światowe badania medyczne wskazują, że sól nie jest tak groźna dla zdrowia, jak uważano dotychczas. W przeciwieństwie do powszechnego poglądu, nie podwyższa ciśnienia krwi, ale reguluje je w połączeniu z wodą. Spożywanie zwiększonych dawek skutecznie pomaga w zwalczaniu ciągłego przemęczenia i stymuluje produkcję żółci (określanej płynnym złotem). Natomiast wyraźne zmniejszenie spożycia soli nie niesie za sobą żadnych korzyści zdrowotnych, a wręcz prowadzi do schorzeń. Naukowcy zaczęli zwracać uwagę rządom, by zaprzestały kampanii przeciwko soli.

Sól pełni szereg funkcji w organizmie zwierząt, w tym człowieka, np. zapobiega nadmiernemu wytwarzaniu śliny (jeśli wypływa z ust podczas snu, to wskazuje na niedobór soli), jest koniecznym składnikiem w komunikacji nerwowej, generowaniu energii, płynów trawiennych, oczyszczaniu, obniżaniu kwasowości, regulowaniu poziomu cukru we krwi, snu, zapobiega powstaniu podwójnego podbródka, jest absolutnie niezbędna do utrzymania struktury kości.

Moja recenzja książki pt. „Jak stać się doskonałym mówcą i rozmówcą. Po szczeblach słowa” Dale Carneige

Autor jest określany nauczycielem życia XX wieku, a swoją karierę rozpoczął od nauczania sztuki publicznego przemawiania.

Według autora książki przygotowanie mowy to zebranie własnych myśli, pomysłów, przekonań i pragnień. Przygotowanie to zastanowienie się, rozmyślanie, przypominanie sobie różnych rzeczy, wybieranie tego, co najbardziej do nas przemawia, a następnie doskonalenie wybranych myśli, polerowanie ich i układanie w spójną całość, w swoją własną mozaikę. Mówca powinien upewnić się jakie zagadnienia przykują uwagę słuchaczy i nawiązać do ich osobistych zainteresowań.

Trzeba coś mieć więcej niż tylko wiedzę na dany temat. W prezentacji tematu powinna być żarliwość. Musisz czuć, że masz coś do powiedzenia, co ludzie powinni usłyszeć. W byciu szczęśliwym nie chodzi o to, by robić to, co się lubi, ale by lubić to, co trzeba robić.

Moja recenzja książki pt. „Lekarz i dusza. Wprowadzenie do logoterapii i analizy egzystencjalnej” Viktor Frankl

Autor książki jest twórcą logoterapii, czyli metody leczenia za pomocą odnajdywania sensu istnienia. Frankl był profesorem neurologii i psychiatrii, uczniem Zygmunta Freuda. Spędził kilka lat w obozie koncentracyjnym, gdzie zetknął się z różnymi postawami przyjmowanymi przez więzionych, a w tym rezygnacji, zniechęcenia, apatii, obojętności, także nadziei na lepsze mimo wszystko, przekonania o sensie istnienia jako takiego.

Książka napisana została w 1982 roku, a tezy w niej postawione pozostają nadal aktualne. Frankl stwierdził, że najważniejszą chorobą naszej epoki jest bezcelowość, nuda, brak znaczenia i ukierunkowania. Pacjenci pytają lekarzy o sens istnienia, a lekarze z konieczności muszą oddawać się filozofii. Pacjenci rozpaczają, bo utracili sens życia, co jest przejawem frustracji egzystencjonalnej. Psychoanalitycy stwierdzają, że mają do czynienia z nowym typem nerwicy, którego główną cechą jest brak inicjatywy i zainteresowania czymkolwiek.

Moja recenzja książki pt. „Skutecznie pokonaj przewlekły ból. Wyeliminuj stany zapalne powięzi i mięśni bez leków i operacji – Zintegrowana Terapia Pozycyjna” Lee Albert

Według autora książki 80% bólu mięśniowo-szkieletowego ma swoje podłoże w braku równowagi mięśni, czyli niewspółosiowości biomechanicznej. Boli człowieka, bo jest nierówny, krzywy. Oznacza to, że niektóre mięśnie są zbyt krótkie, a inne za długie. Oba mięśnie będą napięte. Krótki mięsień będzie skurczony, a długi będzie bardzo napięty. Ponieważ każdy mięsień jest przymocowany do kości, zaburzenie ich równowagi skutkuje przesunięciem kości i człowiek staje się krzywy, co objawia się zaburzeniem równowagi, bólem stawu, ograniczonym zakresem ruchu. Może dojść również do skręcenia powięzi, czyli struktury włóknistej tkanki łącznej otaczającej, oddzielającej lub wiążącej mięśnie, narządy i inne miękkie elementy ciała. Skręty, uciski i napięte mięśnie prowadzą do zmniejszenia ilości tlenu w tkankach, powodując niedokrwienie i w efekcie ból.

Moja recenzja książki pt. „Czy mądrości można się nauczyć” Sławomir Jarmuż

Po książkę sięgnęłam po wysłuchaniu podcastu z jej autorem. Ciekawie opowiadał o mądrości, inteligencji, wiedzy, doświadczeniu. Jednakże książka trąci podręcznikowymi manierami, czyli definicjami, wyliczankami, wynikami badań.

W książce znajdują się dające do myślenia cytaty zaczerpnięte z innych książek, sławnych osób, np. ‘Każdy człowiek jest skończonym idiotą co najmniej przez pięć minut dziennie. Mądrość polega na tym, by nie przekraczać tego limitu.’

Myślą przewodnią książki jest stwierdzenie: ‘Różnica między mądrością a inteligencją polega na tym, że inteligentny potrafi wyjść z sytuacji, w którą mądry nigdy nie wpakuje się.’ Daje do myślenia. Aczkolwiek doświadczenia każdego są przykładami raczej bycia inteligentnym, niż mądrym.

Moja recenzja książki pt. „Nigdy nie umieramy. Tajemnice życia po życiu” Matt Fraser

Niepozorny tytuł, ale treść książki jest ujmująca. Pozycja napisana przystępnym językiem, bez udziwnień, dłużyzn i zbędnych opisów. Autor jest medium, czyli osobą potrafiącą nawiązać kontakt z duszami umarłych. Tę umiejętność nazywa szóstym zmysłem, chociaż te pięć, które każdy z nas ma, też są przydatne w komunikacji z duszami.

Autor twierdzi, że reinkarnacja nie istnieje w naszym świecie. Dusza po śmierci człowieka trafia do nieba (albo jakkolwiek inaczej nazwiesz to miejsce) i na zawsze tam pozostaje. Nie ma przypadków wejścia duszy z jednego ciała do drugiego. Dusze są wieczne i dobrze się mają tam, gdzie są. Nie dotyczy ich wymiar czasowy, trwają w bezczasie, bez bólu, znoju i bez wszelkich niedogodności życia ziemskiego. Mogą być w kilku miejscach na raz i wszędzie nas znajdą, jeśli tylko przywołamy je choćby myślami.

Moja recenzja książki pt. „Mózg i serce magiczny duet. Prawdziwa historia neurochirurga, który odkrył tajemnice ludzkiego umysłu i sekrety serca” James R. Doty

Książkę czyta się jednym tchem. Sporo się dzieje i jest opisane lekkim językiem. Autor zgrabnie dobiera słowa, magicznie przyciąga czytelnika. Mnie ta pozycja ujęła i dała do myślenia. Paradoksalnie utwierdziła mnie w przekonaniu, że niepomaganie potrzebującym jest ok. Taki wniosek wysnułam, jak dotarłam do samego końca, gdzie autor wyraża swoje zdziwienie, że na świecie są ludzie, którzy nie chcą pomagać skrzywdzonym. Sam był za młodu bardzo potrzebującym i napotkał na swojej drodze osoby, które wyraziły chęć wsparcia jego. Ale nie było to wsparcie finansowe, lecz rada, dobre słowo, bliskość.

Książka jest o panowaniu nad swoim umysłem. Naucza intencjonalnego myślenia, przekonuje, że w życiu wszystko jest możliwe, jeśli bardzo tego się chce i podejmuje się wysiłek, żeby to osiągnąć.

Moja recenzja książki pt. „Odwaga bycia szczęśliwym” Ichiro Kishimi

To druga książka autora przełomowej pozycji pt. „Odwaga bycia nielubianym”. Także w formie wywiadu filozofa z młodzieńcem.

Część książki rozwija temat poruszony w poprzedniej, a mianowicie dlaczego nie należy karać i nagradzać. Autor-Japończyk przestawia tak odmienne i zdaje się, że przełomowe dla czytelników tzw. zachodu tezy i postrzeganie świata.

Odwaga i poszanowanie są zaraźliwe. Nawet jeśli nikt cię nie rozumie i nie zgadza się z tobą, to ty musisz pierwszy odpalić pochodnie i pokazać czym są powyższe. Światło pochodni jest nikłe i rozświetla mały promień wokół ciebie, a wokół rozpościera się ciemność. Ale ogień, który wznieciłeś jest widoczny z daleka i ludzie będą do niego zmierzać.

Moja recenzja książki pt. „Przyjemność. Kreatywne podejście do życia” Aleksander Lowen

Autor na wstępie książki pisze, że w naszych czasach bardzo ważną rzeczą jest, żebyś dobrze bawił się albo sprawiał wrażenie, że dobrze się bawisz, albo myślał, że dobrze się bawisz, albo przynajmniej przekonał o tym innych ludzi. Człowiek, który nie bawi się dobrze jest podejrzany.

Książka napisana w 1970 roku, a jej treść ciągle jest aktualna.

Uczucie szczęścia wiąże się z określoną sytuacją, nie odzwierciedla całości życiowej kondycji jednostki. Człowiek jest szczęśliwy z jakiegoś powodu teraz, a nie cały czas. Źródłem szczęścia jest zawsze uniknięcie tragedii lub uśmiech losu finansowy, bądź inny. Doznanie szczęścia pojawia się kiedy wznosimy się ponad własne ja.

Moja recenzja książki pt. „Terapia sensem. Znajdź odpowiedzi na najważniejsze pytania” Roman Solecki, Moniak Rusin

Książka w formie wywiadu nawiązuje do logoterapii Victora Frankla. Przeczytałam w jeden wieczór, bo treść nie była dla mnie odkrywcza, porywająca, inspirująca. Mam wrażenie, że ktoś próbuje głosić słowo Frankla, ale czyni to nieudolnie. Ten wywiad nie zgłębia tematu, lecz traktuje go po łebkach. Czuję niedosyt, a miejscami polemizowałabym z treścią tej pozycji.

Terapia sensem jak najbardziej ma sens. Człowiek bez poczucia sensu swojego istnienia nie żyje, lecz wegetuje. Współczuję takim osobą i zachodzę w głowę dlaczego tak mają.

Moja recenzja książki pt. „Być tak naprawdę. Od grzecznej dziewczynki do wolnej kobiety, która idzie, gdzie chce” Marianna Gierszewska

Ta książka otworzy oczy kobietom na to, co sobie same robią. Sądziłam, że ja już mam otwarte oczy, a jednak okazało się, że nie szeroko.

Autorka książki jest stomiczką, czyli przeszła operację wycięcia jelita grubego, a nowe sztuczne jelito ma wyciągnięte na zewnątrz brzucha. Piszę o tym, bo zdaje się, że niedomaganie ciała i to w wieku nastoletnim ją poniekąd ukształtowało – być może bez tych przykrych doświadczeń nie byłaby dziś tak uduchowioną osobą, sensualną i wyczuloną na drugiego człowieka.

Moja recenzja książki pt. „Magia myślenia kategoriami sukcesu” David J. Schwartz

Książka napisana w 1987 roku przez Amerykanina. Blisko 40 lat temu narracja amerykańskich ludzi sukcesu mówiła o ciężkiej pracy jako o warunku koniecznym, lecz niewystarczającym dorobienia się, zgromadzenia zauważalnego majątku. Warto mieć na uwadze, że współczesna narracja lansowana w Europie (ale w USA również) to ‘jak robić, żeby się nie narobić’, ‘pracuj mądrze, a nie ciężko’, idee 4-dniowego tygodnia pracy, a nawet 4-godzinnego tygodnia pracy. Rozkwit mediów społecznościowych i internetowych kanałów przekazu daje przykłady dorobienia się pokaźnych pieniędzy poprzez pokazywanie swojej codzienności, komentowanie wszystkich i wszystkiego, wygłupianie się itp. Zdaje się, że obecnie można osiągnąć sukces finansowy nic nierobieniem, robieniem mało czego, a ciężka praca staje się zbędna.

Moja recenzja książki pt. „Rezyliencja. Jak ukształtować fundament spokoju, siły i szczęścia” Rick Hanson

Aż ciśnie się na usta: czego to ludzie nie wymyślą… Ta książka traktuje o tym, o czym już wielokrotnie potomni pisali, mówili, dyskutowali, ale z innego punktu widzenia i inaczej to nazywali.

Zdaniem autora zasoby mentalne takie jak determinacja, poczucie własnej wartości i życzliwość stanowią o naszej rezyliencji, czyli umiejętności radzenia sobie z przeciwnościami i stawiania czoła wyzwaniom na drodze do wykorzystania pojawiających się możliwości. Czyli po polsku jest to zaradność.

Według autora każdy człowiek ma trzy podstawowe potrzeby: bezpieczeństwa, satysfakcji i więzi, które są zakorzenione w genetyce ludzkiego gatunku. Choć środowisko, w którym żyjemy zmieniło się w ciągu ostatnich 200 tys. lat, to mózg człowieka pozostał taki sam.