Książka po raz pierwszy została wydana w 1936 roku,
następnie w 1964 i 1981 została odświeżona i dostosowana do zmieniającej się
rzeczywistości. Dziś, w 2025 roku jest nadal aktualna. Zaletą książki jest
zwięzły język, przejrzyście wyrażone myśli autora i przykłady z życia wzięte.
Czyta się jednym tchem te blisko 300 stron wydane w formacie kieszonkowym.
Książka składa się czterech części.
Pierwsza to podstawowe techniki kontaktów z ludźmi. Autor stwierdza, że ten, kto oprócz wiedzy fachowej ma umiejętność jasnego wyrażania myśli, zdolności przywódcze oraz potrafi wzbudzać w ludziach entuzjazm, kosztuje zawsze o wiele drożej. Przekonuje, że ukrytym motorem ludzkiej natury jest żądza bycia ważnym, a jedyny sposób do nakłonienia człowieka do ujawnienia w nim tego, co w nim najlepsze, to uznanie i zachęta. Ale nie chodzi tu o formułowanie pochlebstw, czyli mówienia komuś tego, co sam o sobie sądzi. Chodzi o szczere i uczciwie wyrażanie uznania. Poza tym nie krytykuj, nie potępiaj i nie pouczaj, wzbudź w innych szczere chęci do działania, a do tego potrzebna jest Ci umiejętność przyjęcia nie tylko swojego, ale także czyjegoś punktu widzenia.Druga część książki opisuje sposoby zaskarbienia sobie
czyjejś przychylności, zdobywania przyjaciół. Zauważ, że interesujemy się
innymi, kiedy oni interesują się nami. Sekret skutecznej rozmowy w interesach,
sekret bycia dobrym rozmówcą i osobą lubianą, to poświęcanie szczerej uwagi
drugiemu rozmówcy. Ale jeśli chcesz aby ludzie Cię unikali, postrzegali Cię
jako nudziarza zatrutego własnym ego, to nie słuchaj innych dłużej, jak tylko
chwilę i mów cały czas o sobie. Od takich osób inni stronią. Znasz takie osoby
ze swojego otoczenia, co mówią pasjami, ale nigdy nie chcą słuchać, co Ty masz
do powiedzenia?
Cześć trzecia to sztuka przekonywania innych do swoich
racji. Tutaj dużo jest na temat kłótni, a autor stwierdza, że w 9 na 10
przypadków spór kończy się utwierdzeniem każdej ze stron o własnej racji.
Dlatego też jedyny sposób aby zwyciężyć w kłótni, to unikać jej. Wręcz
magicznie działa przyznanie komuś racji, bo rzadko kiedy ktoś się tego
spodziewa, co powoduje, że spuszcza z tonu, albo wycofuje się z tego, przy czym
upierał się. Autor podaje w książce kilka przykładów takich sytuacji. Ta część
książki powinna być obowiązkowo omawiana już w szkolnictwie podstawowym.
Czwarta część książki opisuje zasady, którymi powinien
kierować się lider dążący do tego, żeby inni robili to, co on chce i to z
przyjemnością. Tutaj znowu jest mowa o uznaniu innych, niekrytykowaniu,
przyznawaniu komuś racji, poza tym dawaniu innym przestrzeni do zaistnienia, do
poczucia, że jest się przez innych co najmniej zauważonym.
Polecam przeczytać tę pozycję, a następnie zastosować w
swoim życiu opisane w niej zasady. Podobno Herbert Spencer powiedział, że
największym celem edukacji nie jest wiedza, lecz czyn. Zapraszam do czynu :)
