Masz bogate życie wewnętrzne mając mało dookoła. Radość daje
Ci pokonywanie swoich ograniczeń, odkrywanie siebie na nowo, dostrzeganie
niuansów życia. Cieszysz się różnorodnością, lubisz zmiany, oczekujesz
najlepszego.
Czujesz się niezależny/a od niczego i nikogo. Lubisz być sam ze sobą, nie obawiasz się samotności. Stoisz obok tłumu, a nie w tłumie.
Inspirujesz innych. Widzisz, że podążają za Tobą, że Cię
naśladują, że powtarzają to, co Ty mówisz. Twoje zdanie przyjmują jako swoje.
Zadziwiasz ich, zaskakujesz i są Ciebie ciekawi. Być może czasami musisz
odganiać ich od siebie, żeby pobyć samemu, a może odciąć się od negatywności
innych.
Być może masz całkiem odwrotnie. Jesteś uzależniony/a od
alkoholu, śmieciowego jedzenia, narkotyków, kupowania, kolekcjonowania,
towarzystwa, nikotyny.
Czujesz imperatyw robienia czegoś czego nie chcesz, np.
posiadania dzieci, życia zgodnie z utartymi schematami społecznymi, zamiast
według własnego pomysłu, albo potrzeb.
Jesteś uzależniony od obecności, pochwał otoczenia, łakniesz
uwagi innych. Łasisz się do innych, niemo błagając o cień zachwytu, bo za grosz
nie masz go nad sobą samym/samą.
Godzisz się na robienie rzeczy, których nie chcesz, ale
robisz to aby zyskać czyjąś przychylność, uwagę. Chcesz być podziwiany, więc
robisz czasami coś głupiego, nawet krzywdząc siebie. Inni śmieją się z Ciebie,
a Ty się cieszysz, bo tak łakniesz czyjejś reakcji.
Pomiędzy inspiracją i depresją jest spektrum różnorodności,
zmienności. Masz wzloty i upadki, które można zobrazować sinusoidą. Niektórzy
lubią silne emocje, nieważne czy pozytywne, czy negatywne. I to wszystko jest w
porządku, jeśli na koniec dnia mówisz sobie, że lubisz to swoje życie. I
oczekujesz kolejnego poranka.
