Książka napisana w 1970 roku, a jej treść ciągle jest
aktualna.
Uczucie szczęścia wiąże się z określoną sytuacją, nie odzwierciedla całości życiowej kondycji jednostki. Człowiek jest szczęśliwy z jakiegoś powodu teraz, a nie cały czas. Źródłem szczęścia jest zawsze uniknięcie tragedii lub uśmiech losu finansowy, bądź inny. Doznanie szczęścia pojawia się kiedy wznosimy się ponad własne ja.
Przyjemność wymaga współbrzmienia stanu wewnętrznego i
okoliczności zewnętrznych.
Spontaniczność to reakcja naszego wewnętrznego dziecka, a
jej utrata świadczy o tym, że odcięliśmy się od siebie i utraciliśmy kontakt z
własnym dzieciństwem. Jeśli nasza reakcja na bodziec lub sytuację zwiera silny
komponent nieświadomy lub mimowolny, opisujemy ją jako spontaniczną. Osobę
zdrową cechuje wysoka mobilność i spontaniczność. W stanie depresji obie te
cechy słabną.
Zaabsorbowanie celami i osiągnięciami cechuje ludzi, którzy
lękają się przyjemności. Jak rozumieć stwierdzenie, że coś jest przyjemne aż do
bólu. Są ludzie, którzy zdają się znajdować przyjemność w cierpieniu. Człowiek,
który wyciska nabrzmiały wrzód doznaje ulgi, kiedy wrzód pęknie, wyleje się
zawartość, bo wtedy dozna ulgi i satysfakcji. W tym przypadku źródłem
przyjemności jest uwolnienie się od napięcia. Masochista, któremu bicie sprawia
przyjemność, ma podobną motywację. Potrzebuje bólu, by uwolnić się od presji.
Osiągnąć sukces to znaczy wyrosnąć ponad tłum, wyróżnić się
z masy, być rozpoznawalnym jako jednostka. Czasami mówi się, że ktoś zanim
osiągnął sukces był nikim, nie liczył się. Człowiek sukcesu jest ważną postacią
dla tych, którzy sukcesu łakną. Wizja sukcesu jako siły napędowej ludzkości to
zjawisko względnie nowe. W przeszłości dominowały wizje natury religijnej albo
wizje władzy. Wspólne wyobrażenia pozwalały ludziom jednoczyć się w dążeniu do
wyższych, ponadindywidualnych celów.
Bez dobrego gustu nie ma indywidualności. Prawdziwa
indywidualność nie wyróżnia się w tłumie. Ona stoi obok tłumu. Magnetyczna
osobowość, bądź też silna indywidualność gaśnie w samotności, gdyż własnej siły
można doświadczyć tylko poprzez efekt przyciągania innych.
Niechlujny wygląd świadczy o braku czucia własnego ciała.
Nie czujemy niczego w ciele, jeśli nie jest ono źródeł przyjemności, więc
zaczynamy je ignorować i wygląd. Osoba, która nie wie co czuje, nie może
spojrzeć na siebie obiektywnie i jest mało prawdopodobne, by umiała ocenić
kogoś innego. Brak samoświadomości ogranicza możliwość adekwatnego poznania
innych ludzi i na odwrót – człowiek nieświadomy innych nie może być w pełni
świadomy samego siebie. Jego niewrażliwość czyni go ślepym na rzeczywistość.
Wiele matek wyraża swoją miłość karmiąc dziecko i przyjęcie
pokarmu uważa za ekwiwalent miłości ze strony dziecka. Często zaburzenia w
przyjmowaniu pokarmów mają źródło w zaburzeniach matki z dzieckiem. Nazbyt
wielu ludzi objada się kompulsywnie. Ich zwyczaje żywieniowe nie mają nic
wspólnego z rytmem metabolizmu. Jedzą zanim poczują głód, pewnie po to, aby
uniknąć tego odczucia, gdyż wiąże się ono z wrażeniem pustki, zbyt
przerażającym dla osób spragnionych miłości.
Książka porusza szereg aspektów powiązanych z przyjemnością,
tj. biologia, władza, ego, prawda, piękno, asertywność, miłość, kreatywność,
autoekspresja, oświecenie. Polecam przeczytać – pozycja może okazać się
inspirująca, uświadamiająca.
