Książka napisana w 1987 roku przez Amerykanina. Blisko 40 lat temu narracja amerykańskich ludzi sukcesu mówiła o ciężkiej pracy jako o warunku koniecznym, lecz niewystarczającym dorobienia się, zgromadzenia zauważalnego majątku. Warto mieć na uwadze, że współczesna narracja lansowana w Europie (ale w USA również) to ‘jak robić, żeby się nie narobić’, ‘pracuj mądrze, a nie ciężko’, idee 4-dniowego tygodnia pracy, a nawet 4-godzinnego tygodnia pracy. Rozkwit mediów społecznościowych i internetowych kanałów przekazu daje przykłady dorobienia się pokaźnych pieniędzy poprzez pokazywanie swojej codzienności, komentowanie wszystkich i wszystkiego, wygłupianie się itp. Zdaje się, że obecnie można osiągnąć sukces finansowy nic nierobieniem, robieniem mało czego, a ciężka praca staje się zbędna.
Autor twierdzi, że ważne jest z kim przestajesz, z kim się
zadajesz. Ubóstwo lubi towarzystwo, tak więc znajomi typu ‘do niczego nie
dojdziesz’, chcą byś pozostał miernotą. Tacy negatywni przyjaciele marzą, by ci
się nie udało. Jeśli odniesiesz sukces, zarobisz pieniądze i zaczniesz cieszyć
się wspaniałym życiem, sprawisz tym samym, że poczujesz się nieswojo. Będziesz
zdrajcą ich grupy. Jeśli poniesiesz klęskę, to poczują się lepiej. Natomiast
znajomi ludzie sukcesu, chcą by ci się powiodło. Człowiek sukcesu wie, że
ciastko do podziału jest bardzo duże.
Każda praca może być stresująca, jeśli się jej nie lubi. Wykonywanie
pracy, która sprawia radość, to klucz do szczęścia, sukcesu i majątku.
Polubić wyrzeczenia to inwestycje w sukces. Wyrzeczenie to
oddanie czegoś wartościowego (np. pieniędzy, czasu, energii), aby osiągnąć coś,
co ma jeszcze większą wartość (np. więcej pieniędzy, wyższy standard życia,
lepsze wykształcenie, cenne rzeczy). Szczęście, osiągnięcia, pieniądze, awanse,
nagrody, miłość i wszystko co godne wartości, można zdobyć jedynie dzięki
wyrzeczeniom.
Człowiek jest profesjonalistą, jeśli jego praca robi
wrażenie tak prostej, naturalnej i łatwej, jakby każdy mógł ją wykonać. Jeśli
dąży się do osiągnięcia satysfakcji finansowej i chuchowej, to droga wiedzie
przez praktykę i zaangażowanie. Czas spędzony w pracy nieprowadzący do rozwoju
jest czasem zmarnowanym.
Między ludźmi przeciętnymi (zadowalają się byle czym), a
tymi, którzy uparcie dążą do czegoś więcej, zachodzi znacząca różnica. Ludzie
nastawieni na sukces na pierwszym miejscu stawiają na jakość i to we wszystkim
co robią – od zakupów po przyjaźń. Natomiast ludzie przeciętni koncentrują się
na ilości (pytają: ile to kosztuje?, jak jest duże?, jaka była cena wyjściowa?).
Unikaj choroby ‘okazjonalizm’. Przeciętny to najlepszy z najgorszych i
najgorszy z najlepszych.
Strach zawsze bierze się z niewiedzy. Dobre przygotowanie
zapewnia wiarę w siebie, np. podczas rozmów o pracę.
Pamiętaj, że 90% to twoje opakowanie. Jak cię widzą, tak cię
piszą. Chodzi tutaj nie tylko o ubranie, ale także sposób poruszania się: czy
chaotyczny i nerwowy, czy spokojny i pewny krok, czy wzrok rozbiegany i
przerażony, czy skupiony i szczery.
Człowiek wyższy nad innych nigdy nie będzie miał ciasnego
umysłu, zawsze będzie miał szacunek dla samego siebie. Nie szanujemy ludzi,
którzy lekceważą innych.
Maszyny i ludzie mają cechę wspólną: żeby pracowały trzeba
je uruchomić. Ludzie rodzą się z wbudowanym aparatem zapłonowym. Jest to
entuzjazm. Stopień realizacji naszych zamierzeń jest wprost proporcjonalny do
naszego entuzjazmu. Im więcej dajesz, tym więcej dostajesz. Im więcej dodajesz
zapału innym, tym więcej będziesz go sam miał. Im większy twój zapał, tym
lepsza twoja praca.
5 pewnych kroków do odniesienia sukcesu: myśl kategoriami
wybitności, wzoruj się na ludziach, sukcesu, zabieraj głos, pozwól, żeby inni
ci pomogli, podejmuj ryzyko i zdobywaj podziw.